Zwaar en klaar

Zucht...(van een beetje weemoed en zelfmeelij). Het doosje met hexjes voor me op tafel... Mijn middelvinger ietwat protesterend... Zou het dan nu gaan lukken?

Naast me op de grond een beetje verfrommeld ligt de grote lap. De rozet met extra randje zit eraan. Die ligt al zeker een jaar onderin het doosje te wachten. Dat is een grote sprong, want zo komen er meteen 127 hexjes aan de lap en dan zijn het er toch echt ruim 14.000.

Nu doorzetten, Sas. Zoveel zijn het er niet meer. Rijtje voor rijtje worden de laatste inhammetjes gevuld met donkere hexagonnetjes. Nog 7, een rijtje van 4, dan 5, een lange van 13 en na 8 is links vol. Pfff, even opschrijven, anders vergeet ik straks de eindstand. 14.452....veel hè? Op naar rechts, de tijd lijkt stil te staan of vliegt voorbij. Ik weet het niet en het boeit me ook even niet. Ik ben helemaal in mijn lap. 

En dan het laatste hexje..

Van FQ nog op de valreep in de winkel gekocht, omdat er anders teveel dezelfde kleuren op één stukje zouden zitten. Ik zit zeker 10 minuten met dit hexje in mijn hand, alsof het een donzig kuikentje is. Maar dan ...dan is mijn grote lap toch echt klaar!

De top is af. 

In januari 2012 begonnen, nadat ik mezelf voor mijn verjaardag het boek van An Moonen kado had gedaan (Geschiedenis van de Nederlands quilt). Ik werd verliefd op een foto en na een discussie over de oppervlakte van een 1/2 inch hexagon en hoeveel er dan wel niet in zouden zitten, ben ik begonnen.

De lap en mijn doosje hebben heel wat plekken gezien. Mee op vakantie, over de Duitse, Engelse, Franse grens. Mee in de auto, mee naar de kerk. Op reis door heel Nederland en naar mijn werk. Mee in de wachtkamer en de kantine van de manege en de balletschool. 

En elke keer hield ik bij hoeveel er aan de grote lap kwam. De eindstand is uiteindelijk 14.507 geworden.

Ik ben nog steeds verliefd. 

Een eitje - M10 en Oost best thuis west A-10

Na een makkelijk blokje een apliceeravontuur met het nodige prutswerk:

Simpel Simon - M10:

Gevolgd door Which Points West. Een soort van kompas, vandaar dat ik koos voor de wereldbol-stof.

Voor de hoekjes was de opdracht precies spelden en vier keer kijken, maar dan lukt het wel. Het middenstuk is geappliceerd.

Randje 93 en 94

Twee niet al te moeilijke randjes deze keer.

Heerlijk tijdens het televisiekijken gisteravond een paar steekjes gezet.

Mother's Point M-5

Oke, van blokjes kan ik genieten, maar de plaatjes die google me laat zien van Mother Point zijn ook heel mooi:

En stukje Grand Canyon in Amerika.

Daar is een klein stukje stof natuurlijk niets bij. Toch heb ik eens kritisch mijn 'point of view' over dit blokje laten gaan, want de foto in het boek en de tekening ernaast is niet helemaal gelijk.
Na een uurtje passen en meten en rekenen is dit het uiteindelijk geworden.

De vierkantjes staan nu in het midden. (Kleine vierkantjes zijn (allemaal inclusief naadtoeslag) 1 1/4 inch gesneden en de witte stroken 7/8 inch. Samen krijg je dan een blokje van 2 3/4 inch, wat met vier blokjes precies uitkomt.)

Stofjes uitzoeken

Voor het ander project, waar ik tot mijn grote schaamte bij moet bekennen dat er een laagje stof op de doos lag, heb ik vandaag stoffen uitgezocht.
Alle bakken opengemaakt en gesorteerd en opgeruimd. Een stapeltje voor mijn groen/blauwe oktablom

En een stapeltje voor de rood/roze.

Beide projecten worden gemaakt met restjes en stofjes uit eigen kast. Ik krijg er weer helemaal zin in. Ik moet nog twee Reiko-poppetjes en die was ik na het maken van de Reikoquilt een beetje zat.
Vandaag toch maar weer begonnen. De stukjes liggen klaar om geappliceerd te worden.
Het rood/roze meisje is al af. (rechtsbovenin) Maar dat is gedaan met plakvlies en dat vinden ze hier nog steeds valsspelen.

Randje 91 en 92

De dagen vliegen voorbij en voor je het weet zijn we al weer een maand verder. Een randje per week is me niet gelukt deze keer. Ik blijf even steken op 92.

Het laatste randje vond ik leuk om te doen, een beetje heeb en weer en op en neer en weer een vierkantje af.

Praatjes vullen geen gaatjes

Daarom een kort berichtje over de twee laatste gaatjes van mijn grote lap.

De laatste driehoek moet nog gevuld worden en de 14.000 grens is hiermee gepasseerd. In totaal worden het er geen 16.000, zoals aan het begin gedacht. En ook zijn het niet ruim 15.720 hexagonnetjes, zoals op de folder staat van het Openluchtmuseum (En waar het origineel in het depot ligt).

Na dit puntje komen er nog ongeveer 250 hexjes aan de hoek.

En dan is het klaar en af. Nee, ik ga niet als een malle nu aan de hexagon. Hoewel het een megaklus is/was, is het nog steeds geen aangenomen werk. Ik denk dat de voorjaarsvakantie een mooi ijkpunt wordt. Dan zal ik eindelijk weten hoeveel hexjes deze quilt werkelijk telt...
Zal ik hem nog één keer uitleggen?

De hoeken die nog moeten vallen net uit beeld. Het lijkt nu net of hij al af is. Nog een klein stukje...

Nog 4

Een kort berichtje met een enkele foto. Ik ben namelijk weer ernstig besmet met het hexagonnenvirus dit weekend.

Nog vier aan de grote lap.

Kiwi- LS9

Als je puntje kiwi wordt genoemd, moet je op zoek naar een groep stofje. Dit stofje kreeg ik van Marja. Ook zij maakte de quilt met jaren 30 lapjes en gebruikte ook de echte.

Naast een paar supermooie lapjes, kreeg ik ook het adres om originele feedsackstoffen te bestellen.
En toen ik genoeg centjes had gespaard en over de kopen-via-de-computer-vrees ben gestapt, viel me daar een dikke envelop op de deurmat:

Hier ga ik me zeker mee vermaken. Sommige kleuren en printjes zou ik zelf nooit hebben uitgekozen, maar dat vind ik nu juist wel leuk. Ook in mijn CWDQ zitten verrrassende en achteraf toch wel leuke combinaties.

Mijn puntje is gelukt. Nu eerst de stofjes op kleur sorteren.

Randjes 89 en 90

Ook van dit project is het einde in zicht. Het is me niet gelukt om het in 2014 af te ronden, dus borduren we nog even rustig door.

Mijn groen begint op te raken. Toch nog maar een strengetje erbij halen deze week. (nr. 520)

Met enige weemoed

Met enige weemoed kijk ik naar het kleine hoopje hexagonnetjes naast me op de bank. Het zijn er nog zeven. Nog zeven lichte hexagonnenstofjes voor aan de laatse lichte driehoek.

En dan zijn het alleen nog maar donkere. Nog tien driehoeken te gaan en dan kan ik dit project wat betreft de top afsluiten. Het gaat weer hard, voor je het weet is er ook een donkere af.  Zelfs twee.

Nog acht keer 63 hexagonntjes en een hoekpunt vullen. Dat gaat me lukken dit jaar :)

Winterdepressie - A9

Cabin fever mag vertaald worden met winterdepressie. Maar met deze prachtige stoffen, word ik eigenlijk alleen maar gelukkiger.
Het blokje is weer gemaakt van originele feedsack.

Het eerste stukje goed strak, nu de andere puntjes nog goed krijgen. Spelden, meten en nog eens nakijken...

Nee, geen koorts, wel rode wangen van inspanning deze keer.

Wat kan tellen toch moeilijk zijn

Met de randjeslap op tafel is het in de vakantie gemakkelijk om elk los momentje toch nog even een paar steekjes te zetten.

Soms een klein stukje in de achteruit, en soms het gemiste steekje lekker laten zitten. Zo is het helemaal mijn lap.
Het blauwe randje is een steekje naar onder verplaatst. Ik kwam erachter dat ik tig randjes geleden een kruisje  te hoog was gestart en dat alle volgende randjes dus eigenlijk een kruisje te hoog beginnen.
Geen mens die het ziet, dus uithalen doe ik niet. Toch ben ik weer wel zo ijdel dat ik het niet op de foto heb gezet. Ach, dit foutje is hersteld en met nog zo'n 20 randjes te gaan, zal het echt niet het laatste foutje zijn!

Katies kampvuur - A5

Een blokje met vliegende gansjes is opeens een stuk minder moeilijk als je de paperpiece-methode gebruikt. En in dit blokje zitten er wel 8.

De foto is in de avond gemaakt. Het laatste naadje is nog niet plat gestreken, maar ik ben blij met de strakke puntjes.
Én met het stofje. Met veel zorg uitgezocht door dochterlief op de handwerkbeurs een paar maanden terug.

Siggies van lang gelee

"Wat gaat de tijd toch hard", denk ik als ik de kleine werkstukjes door mijn handen laat gaan. Vandaag is het siggie-project aan de beurt om aan verder te werken. 2009 en 2010 zitten al aan elkaar. En een begin is gemaakt met 2011.

Het zijn de rest-siggies van de vorige lap. Die maakte ik op kleur en deze waren over.

De lap zit op de hoekpuntjes vast met een stoffen roosje en de rozenrand heeft een stukje tekst uit Shakespeare geborduurd: What's in a name?  That which we call a rose. By any other name would smell as sweet. (Vrij vertaald: Het maakt niet uit hoe een roos heet, het ruikt toch even zoet.)

Nu gebruik ik de siggies om de techniek "quilt as you go" onder de knie te krijgen. Naai ik bij de Dear Jane quilt eerst de achterkant aan elkaar, hier doe ik eerst de voorkant.

De achterkant naai ik met de hand 'onzichtbaar' dicht. Deze vier zijn nu vast aan de voorkant en krijgen na een strijkbeurtje een dichte achterkant. Ooit.

Want eerst ga ik weer een stukje blogs-lezen!

Een goed begin..

Is het halve werk, nietwaar? En omdat dit project goed is begonnen is het dubbel en dwars waard om ook af te maken.

Een randje per week is niet helemaal gelukt, dus de komende dagen probeer ik een inhaalslag te maken met mijn randjes.

En de volgende twee:

De komende randjes zijn steeds in één kleur gemaakt. Dat gaat lekker snel. Op naar het volgende duo.

Ook alle lezers een goed begin ( en vervolg ) gewenst voor 2015 !