Steekje voor steekje kom je er wel.

Met zo af en toe een steekje kun je toch wat laten zien. Er is weer een poppetje toegevoegd aan het spelende grut en de letter B kan ik ook afstrepen!

Nog één meisje en dan is dit deel van Reiko af. De letters is een langlopend project. Het zijn beide bril op- bril af-projecten, want aan de dubbele sterktes in één glas ben ik wat handwerken betreft nog niet gewend.

Mini-sinterklaas

Toen DS opperde om lootjes te gaan maken voor de jaarlijkse surprises leek het wel of er een acute proefwerkweek onder de puberkids hier thuis uitbrak. Opeens waren ze alledrie verdwenen onder mompelende woorden van  veel huiswerk ofzo.

Geen surprisezin dus. Om toch een beetje in de sintstemming te komen heb ik mijn ieniemiene-doosje maar weer opgenort:

Het doosje is ongeveer 4 cm doosnee. Het is even priegelen, maar wel leuk om te maken. Aan de achterkant zit piet te passen op het grote boek en de zak met pakjes.

Het is zo priegelig dat ik er geen goede foto van kan maken. Daarom nog even eentje met een bovenaanzicht:

Nu ga ik verder met de kerstruilpakjes. Maar daar kan ik niet over bloggen....

Nog even ergens anders

Mijn hoofd zit deze week nog even ergens anders. Gelukkig is de familie in de Filippijnen ongedeerd, maar de verslagen die mijn paps stuurt zijn best heftig.
Een kort stukje van de dag na de storm: (De zinnen lopen niet zo vloeiend, maar schrijven is niet de grootste hobby van mijn vader)

Alles is bruin geel gekleurd: de bomen, de huizen aan de kant waar de wind vandaan kwam. Alles is gezandstraald. Al het glas is mat, de verf is weg. Er zitten gaten in de planken van de huizen. Maar ze staan nog wel overeind. De nissen huisjes zijn weg. De moeder van 9 kinderen heeft geen huismeer en komt eten halen en kleren. Dank allen die de kleren heeft gegeven (vorig jaar) We hebben niet veel extra meer. Pannen en keukenspullen komen nu van pas.

We zien op de zee schepen van de marine richting Tacleban varen om de orde te bewaren. Nu is het Holland huis ook een doktors post voor snijwonden geworden. Als de pleisters op zijn wordt van oude t-shirts verband gemaakt.
Zoet water is schaars voor drinkwater. Ik heb olie drums onder de regenpijp gezet voor drinkwater.
De mensen komen eten halen en schuilen voor de regen.
Er is een groot probleem voor de deur. Ze willen allemaal naar binnen. De burgemeester stelt bewaking in. Mannen en jongens moeten naar het schoolgebouw. De ouden in het gemeentehuis en vrouwen en meisjes en kinderen in Holland huis. Het stinkt. Ze hebben geen reserve kleding. De nacht valt en we gaan slapen, wat niet lukt. Kinderen huilen: geen luiers Voor hun die op de grond slapen is de nacht koud. Ik haal onder het dak van ons huis de isolatie platen, daar kunnen ze op slapen. Dat is warm.

De steekjes die ik zet zijn minimaal.  De poppetjes schieten niet echt op, misschien dit weekend...
 

Een rare week

De afgelopen week is er niet veel van handwerken gekomen. He werd een kijk-naar-een-ander-om-week. De week zat (naast het gewone werk) gevuld met bezoekjes aan alleenstaande ouderen, helpen bij de Dorcas voedselactie voor OostEuropa/Africa, dozen vullen (over van het Nationaal Schoolontbijt) voor de voedselbank in ons eigen dorp en in de rats zitten over ons paps in de Filipijnen, die precies op een van de zwaar getroffen eilanden woont.
Gelukkig kregen we eind deze week bericht. Het dorp waar hij woont is grotendeels verwoest, maar hij en vriendin zijn gelukkig ongedeerd. Hij woont diep in de provincie, dus hulp laat nog maanden op zich wachten. Daarom is hij zelf maar aan de slag gegaan met de wederopbouw van het dorp en vergat om even te melden aan het thuisfront dat hij gezond en wel is...
We zijn nu gestart met een geldinzamelingsactie voor het afgelegen dorp en daar gaat best veel tijd in zitten.

Veel heb ik daarom niet om te laten zien. Een beginnetje van een nieuw project: De octablom in tweevoud.

Een groen/blauwe voor hier thuis en een rood/roze voor mijn zus.

Een paar details

Hoewel het beredruk is, ik nog veel activiteiten naast heb quiltgebeuren heb, lukt het me toch om nog af en toe een hexje te frutten. De poppetjes van Reiko liggen even onder mijn bed. Op de een of andere manier heb ik daar nu even geen rust voor.
De hexjes blijven echter trekken, maar om nu weer ongeveer dezelfde foto te laten zien, wordt ook zo saai.
Vandaag daarom een paar details:
Detail 1:

Met dit ene hexagonntje is de verbinding met de boven- (en onder-)punt gemaakt en de bloemenrand. Het aftellen kan beginnen, want nu wordt het randje alleen nog maar kleiner.

Detail 2:

In een hoekje ben ik vast begonnen met opvullen. Crème en lichtbruin zullen per regel steeds donkerder gaan worden tot (bijna) zwart.

En laatste niet onbelangrijke detail: Met deze kleine stukjes aan de grote lap staat de teller nu toch ongemerkt op 8008! Ik ben nu officieel over de helft.

Terwijl ik dit opschreef op mijn rekenblad, kwam er op de televisie een reclameblok voorbij. Niet zo leuk nieuws eigenlijk. Het was van UNICEF: We gaan voor 0. Elke dag sterven er op deze wereld een heleboel kinderen. Net zoveel (of eigenlijk meer) als er straks hexagonnetjes aan mijn lap zitten....
Met een brok in mijn keel kijk ik naar de grote lap. Dat is confronterend.

Stoffenruil

Na lang twijfelen, omdat ik vond dat ik helemaal geen stofjes had om te ruilen heb ik me toch opgegeven. Helemaal toen ik mijn plank(en) had opgeruimd en erachter kwam dat er ongemerkt best wat lapjes lagen, waar ook best een stukje van af kon!

Vandaag kreeg ik een envelop van Sandra in de bus. Sandra heeft ook een leuke blog, dus naast de lapjes kreeg ik er ook een beetje leesvermaak bij. Sandra koos voor mij rood. Tien mooie lapjes van 15 x 15 cm.

Rood is voor mijn zussenproject. Ik heb al wat voorgetekend, maar nog niet echt begonnen. Het wordt een variatie (=eigen invulling) op de Octablom, die een aantal jaren geleden in de QuiltEnzo stond.

Wil je ook meedoen met een volgende ruil, neem dan even contact op, zodat ik je het mailadres kan sturen van Ria Visser. Zij is de 'host' van deze ruil.

Hiep hiep

En toen was ik ineens zomaar 44 jaar....