De 7000 gepasseerd

De afgelopen weken waren heel hekstisch. Eh, ik bedoel hektisch. Er moest veel geregeld worden op het werk en ik had wat moeite na de vakantie mijn balans terug te vinden. Hekstisch was het eigenlijk ook, want de boventussenrand (of onderrand) van de 16000quilt is af. Het middenstuk heb ik er vanmiddag aangezet.
Dat ik er nog niet helemaal bij ben laat deze foto zien:

Gedraaid! Gelukkig hoefde ik maar 5 hexjes los te halen. Een klusje van niks. Nu zit de rand wel goed en staat de teller op 7006 hexagonnetjes en kreeg ik de grote lap zowaar goed op de foto.

Deze week verdwijnt de lap echter in de kast. Ik heb besloten af te wisselen, dus de komende week is de StarWarsquilt aan de beurt. Dan kan mijn vinger weer een beetje helen, want voor het quilten gebruik ik kennelijk andere vingers dan voor het naaien.

Ben even weg

Vandaag naar Alphen ad Rijn om mijn bundeltje af te geven voor de ATT.
(En nieuwe inspiratie op te doen natuurlijk !)

Saai

Als je jezelf voorneemt om eerst alles af en maken en geen nieuwe projecten te beginnen kan het leven het bloggen best saai worden.
Vandaa heb ik niet veel te vertellen. Het plukken van kartonnentjes is noodzakelijk om weer verder te kunnen hexen, maar veel woorden kan ik er niet bij breien.

En het laatste applicatiedeel van de mysteriequilt is ook nog niet helemaal af. Het jongetje hangt, maar mist het meisje dat het geheel ietwat overlapt.

En het doorquilten de StarWarsquilt met zwart garen op zwart stof levert ook al geen spectaculaire foto's op.
Zal ik dan voor de afwisseling toch maar een nieuw project beginnen? Er liggen zoveel nieuwe leuke lapjes te wachten en door de bloghop van vorige week kwam ik weer zoveel leuke ideeen tegen....

Ooooohhhhh wie organiseert er een give-away en verloot een beetje tijd?

Meisjes aan de top

De jongens hier gruwelen van K3 liedjes en ook onze dochter is ondertussen het repertoire wel ontgroeid, maar het liedje schoot wel in mijn hoofd bij het maken van deze twee meiden.
Ze doen niet onder voor de jongens en deze keer ging het appliceren zo snel dat ik twee poppetjes kan laten zien.

Nog twee kinders en dan is het mysterie ontrafelt. Het viel me achteraf mee en bij sommige stukken (de kleinere) lukt het al om te appliceren zonder borduurring. Bij de grotere stukken gebruik ik hem wel, want dan ligt de stof zo lekker strak en heeft de vasthoudhand wat meer rust.
En bij deze meiden heb ik geen lijmstift hoeven te gebruiken. Dat maakt dit project wel leuk, ik kan veel verschillende technieken uitproberen.

Een half bolletje.

Net als bij het klimrek van de mysteriequilt zag ik ook wel tegen het doorstikken van de StarWarsquilt op. Het is de eerste 'echte' quilt na de beginnerscursus van vorig seizoen.
Hij bleef eigenlijk de hele zomer in de kast verstopt liggen. Dat geritsel en gemopper in de kast kon ik nog aardig negeren en ook mijn geweten werd gesust, maar toen Nadia er ook over begon, moest ik toch maar weer de draad letterlijk oppakken.

De eerste hobbel is genomen. De eerste bol is nu op de helft af. Een kwart quilt doorgestikt.

De foto is een beetje donker, want die maakte ik gisteravond pas. Stiekum vind ik het quilten best wel leuk en ik ben verbaasd hoe snel het eigenlijk gaat. Oke, mijn hand moet wel wennen aan de andere houding merk ik, mkaar een hele zomer zal hij niet meer in de kast blijven.

Ik vind het nog wel lastig op de plekken waar meer lagen stof genaaid zijn. Dan gaat de naald er zo stug doorheen. Zijn daar nog handige tips of hebbedingetjes voor?

Het einde van de blogtour

Met veel plezier heb ik de afgelopen dagen meegdaan met de blogtour van Merel. Het was een leuke afsluiting van de laatste vakantieweek om elke ochtend in mijn pyamaatje de verschillende blogs te lezen.
Er waren een aantal nieuwe bij, maar ook de oudjes beven een bezoekje waard. En natuurlijk kom je ook van de ene blog van de andere, dus mijn lijstje te volgen blogs is weer wat langer geworden.
Gisteren kon ik pas laat kijken, omdat de scholen weer begonnen zijn. En laat ik nu in de prijzen zijn gevallen! Dat voelt als dubbel feest.


En ik ontving al zo'n mooi pakketje in de bus! Door het bloghoppen zag ik een hele mooie onderzetter. De stof kwam toevallig ook bij Merel vandaan. Naar het patroontje moet ik nog even zoeken. Maar de stof op volgorde leggen, en weer opnieuw, en opvouwen, en weer opnieuw en glad strijken en weer....Ik ben een gelukkig mens.

Ik ga op reis en neem mee

Ik ga op reis en neem mee:
Een kaart met het adres van de resibestemming en reisinstructies over de vorm van de bagage.

(Ja, want ik moet nu eindelijk de hoes in elkaar gaan zetten)
Mmmm, daarvoor moest ik toch even naar de schatkamer van (lieve) zus. Want gladde voeringstof had ik nu juist net allemaal aan haar weggegeven.

Een label printen en op de lap naaien, want stel je voor dat de bagage weg zou raken!

En dan de binnenhoes in de buitenhoes frotten. Ik weet nu weer waarom ik geen fan ben van voeringstof. Het glibbert telkens tussen je handen vandaan! Een splitje en tunneltje en dan is de hoes bijna af.



Nu nog een koordje. Is een veter ook goed? De koordjes liggen namelijk...je raadt het al, allemaal in de schatkamer van zus en veters hebben we genoeg. Het is een tijdje mode geweest om schoenen te kopen met veters, deze direct eruit te halen om ze te vervangen voor de meest afschuwelijke felle kleuren. Het rijgen met een veiligheidsspeld roept trouwens ook herinneringen op aan andere tijden.

Maar dat mag ook, de Haggadah-quilt is een vertellingquilt en vertelt over een reis lang geleden. Een verhaal om te herinneren en door te vertellen aan de volgende generatie.
Gelukkig blijft hij niet lang weg. De muur is wel erg leeg zo.

Eind van de week breng ik de hoes met inhoud naar het verzamelpunt. Begin september is hij te bewonderen samen met nog 200 werkstukken in Alkmaar. Jullie komen toch ook kijken?

Dan nu nog even naar de Blokker voor een kortingskaart van de NS. Dat scheelt toch weer.

Lieve zus, dank je wel.

In de laatste vakantieweek lag er zomaar ineens een vreemde envelop op de mat. Het soort envelop was heel erg herkenbaar. Ja, van die zachte, maar ik heb toch niets besteld?

Ook de linkeronderhoek liet geen twijfel over het soort inhoud van deze envelop: Quiltkoffer.

Maar toch klopte er iets niet: De naam op de envelop is de achternaam van mijn zus??
Even bellen: Een vreemde envelop? Ja, dat is voor de zwemkriebels!

Zwemkriebels? Dat is een zussengrap. Als we iets spannends of leuk hebben krijg je van die kriebels of vlinders in je buik. Lang geleden (nee, zus ik zal niet precieze jaren noemen) hadden we dat samen als we naar zwemles moesten.
Een zomaar kadootje dus, omdat we het zo leuk vinden om pakjes te krijgen.

Ook al zwemkriebels  benieuwd wat er in de envelop zit?

Ik zal het zakje even uitpakken. Dit is echt te leuk en te aardig. Dank je wel lieve zus.

Viel best mee.

Een van de kinders is in het rek geklommen. Op het voorbeeld hoort hij heel stoer met losse handen te staan, maar dat is achteraf toch wel gevaarlijk.

Ha,ha, wat verzin ik er toch weer op los. Het is gewoon verkeerd om gegaan, maar las ik niet ergens dat quilten eigenlijk gewoon sjoemelen is?

 

 

Morgen is de zomervakantie voor de basisscholen voorbij en zullen deze stoffen poppen even moeten wachten. Tante Sas is dan weer de hele week juf Saskia. Achter me wordt gegniffeld. Want nu ook DD naar de middelbare gaat, ben ik de eerste die mag beginnen. De voortgezet is volgende week pas aan de beurt.

 

Vakantie of niet, geniet van de week die komen gaat.

Het hoekje om

Een van de hoeken mag vast aan de grote lap.

Voor de bruine binnenrand heb ik nog een hoop hexjes te maken. Deze wil ik nu eerst doen, want dan blijft de bovenrand min of meer in dezelfde tint/stofjes als de zijranden. Daarna kan het opvulwerk beginnen. Dat kan dan met een andere donkerbruin.

Vorige week hebben we nog een paar lange autoritten gemaakt dus een klein voorraadje heb ik al.
Het totaal van de hexjes nu? Kijk maar:

Is de foto duidelijk genoeg? De teller staat nu precies op 6500 hexagonnetjes.

Het klimrek

Nu de twee poppetjes onderaan het werkstuk vol spanning uitkijken naar de opbouw van het speeltoetsel, pak ik toch eerst mijn kleurpotloden erbij.

Als ik het goed begrijp zitten deze stukjes achter de buizen en de rest ervoor. (En ja, ik maak hier een denkfout, want het armpje en eigenlijk ook het puntje van het jasje zitten er ook voor, maar daar kwam ik later pas achter)

Het zijn wel de stukjes die ik als eerste op de lap heb genaaid.

Pas daarna kan het betere lijm, speld- en vouwwerk beginnen. Het is minder gepriegel dan bijvoorbeeld het vastzetten van de handjes. Het valt mij eigenlijk best mee.
Met een half uurtje zitten alle stukjes met een speldje vast en kan ik weer naald en draad vastpakken.

Maar het werk roept, de jaarbestelling komt eraan en ik moet dus even naar school voor ik verder kan.

Alles uitleggen

Omdat ik zelf ook wel heel erg nieuwsgierig ben naar het eindresultaat de tussenstand heb ik alle losse stukken op de grond gelegd.

Een foto maken is niet meer gemakkelijk. Alle beubels moeten zo'n beetje aan de en staande op een stoel met mijn handen tussen de lamp krijg ik het geheel er nog net goed op.
Deze vakantie is er veel gehext. En niet dat ik er genoeg van heb, o nee. Deze foto smaakt echt naar meer.
Maar de andere projecten zijn ook leuk. Dus de komende dagen komt de quiltring weer naar beneden voor een aantal sterrenoorlogsteekjes.

En nu de zomervakantie op zijn eind loopt, zal ik ook minder tijd hebben voor mijn lapjeshobby.
Vandaag de eerste teamvergadering. Maandag zullen de kinderen weer hun plekje zoeken.

Tunnel ook af en een stukje appliceren

De tunnel achter de stenenquilt zit er u ook aan. Nu nog een latje kopen en schroefogen en dan kan ik hem wegbrengen naar het verzamelpunt in Alpen.

En als dan toch achter de stijkplank sta, dan ook maar gelijk het meisje op kopieerpapier strijken.

Ik heb nog een beetje vakantie. Ik hoef nog niet hele dagen op school aanwezig te zijn, dus het meisje vastzetten ging deze keer snel.

Nu de grote uitdaging. Het speeltoetsel. Martine wees me op het filmpje op Youtube. Tjonge, wat lijmt deze mevrouw alles aan elkaar zeg. Maar eerlijk is eerlijk, ik weet nu wel hoe ik het ga aanpakken.

Labellen

Nadat een quilt af is borduur ik op de achterkant mijn naam en jaartal. Dat is gewoon zo mijn ding. Een label maken lijkt me een heel werkstuk op zich.
Toch moet ik er bij de stenenquilt aan geloven. Voor de ATT van het quiltersgilde moet er een label én tunnel op.

Dat laatste is ook nog een hoofdstuk op zich, want tot nu toe hangt dit werkstuk aan lussen tegen de muur. En omdat ik eigenlijk een gewone dekenstikster ben en dat ook het leukste vind, is het maken van een tunnel dus ook voor het eerst.

De label heb ik netjes vastgenaaid hoor, de hobbylijm staat er alleen maar naast om de stenen nog een extra drupje te geven. Ik ben zo bang dat ze loslaten of dat er bezoekers aan gaan zitten frunniken.
De stenen alleen al zijn voor mij bijzonder en heb ik van bijzondere mensen kado gekregen.

Goed, ik ga op zoek naar de instructies voor het maken van een tunnel en hoes. Fijne week allemaal en zus: gefeliciteerd met je verjaardag!

Gevallen

Kinders, kinders, wat heb ik soms toch een zorg om jullie. Boompje klimmen deed ik ook als kind, maar als mams houd ik mijn hart vast.

 

En zie nu wat er gebeurd bij het nieuwste blok. Het eerste menneke is uit het speeltoestel gevallen!
Hij zit treurig op de grond terwijl de rest aan het spelen en klimmen is. Hij kreeg een pleister op zijn been geplakt.

Dit blok is trouwens wel een puzzelblok. Het speeltoestel is opgebouwd uit smalle strookjes die in elkaar geweven lijken. Gelukkig zijn er ervaren appliceer-bloggers waar ik de kunst van af kan kijken. De LE-kompassen zijn echt schitterend. (oa hier, hier of hier of hier en dat zijn gewoon willekeurige blogs die ik even snel doorlink)
Ik waag me er niet aan. Deze mysteriequilt is al een uitdaging genoeg.

De linkerbloemenrand

De linkerbloemenrand mag aan de grote lap. In het gras is het geheel niet zo heel duidelijk.

Maar voor mezelf geeft het wel een idee hoe groot de lap nu ongeveer gaat worden. Boven en onder een bloemenrand. De vier driehoeken opvullen en dan links en rechts een bloemenrand. Dan nog een border van lichte en donkere driehoeken.
Officieel zou de quilt 16000 hexagonnen hebben. Aan deze lap zitten nu 5950 kleine lapjes.
Er zijn er deze vakantie veel bijgekomen. Dit tempo ga ik niet volhouden hoor. Uit mijn kast boven klinkt namelijk al af en toe gemopper....Een starwarsquilt wil zeker geen UFOquilt worden!

Vakantieherinneringen: Wallingford

"Village Fabrics, founded in 1981, is the oldest quilt shop in Oxfordshire, and one of the first patchwork and quilting shops in the UK. We are located in Wallingford, a beautiful, market town on the River Thames, near Oxford and Henley."

En als het slechts een half uurtje rijden is van de camping, moet je daar dus echt heen! Leuk leuk leuk. Meteen gevonden, want het is weer een superwarme dag.

Kant en klare pakketjes. Daar kun je toch niet voorbij lopen? Dochterlief deed een geheime aankoop alvast voor mijn verjaardag in november en zelf ben ik blijgemaakt met bruine lapjes en een kan- ik-echt-niet-zonder-klosjeshouder-waar-je-ook-naalden-in-kunt-bewaren-zelfmaak-pakketje.

Leesvoer in de vakantie

Voor de vakantie heb ik verschillende blaadjes gespaard:

Een leuke tas in Quilt-enzo, het feestnummer van het quiltersgilde en de bijbehorende bijlage.
In de vakantie heb ik genoeg brei, haak en borduurbladen gezien, maar niet zoveel quiltbladen. Wel kwam ik deze tegen: Quilting Arts.

En hoewel Artquilts niet echt mijn ding is, vind ik het wel leuk om de werkstukken  en foto's te bewonderen. Er staan mooie dingen in en ook leuke tussendoorprojecten om eens uit te proberen.
Het themanummer: 'teacher gifts' ga ik zeker bestellen. Want wat leuk is voor een teacher is vast en zeker ook een inspiratiebron voor moeder/vaderdag kadootjes!

Vakantieherinneringen: Reading

Kamperen op een camping even buiten London is een aparte ervaring. Nog nooit zat ik mijn steekjes te zetten tussen een luxe wagenpark.
Vandaag is mijn uitzicht een Porsche met achter mij een Jaguar en mijn buurman een oude Morgan.

Maar veel steekjes ga ik vandaag niet zetten. Veel te warm. We hadden echt niet voorspeld dat het zo warm zou zijn. Alle dagen boven de 27 graden!
Vandaag gaan we winkelen in Reading. Dochterlief wil een schooltas. (Maar dan wel een leuke. Ik ben bang dat het een lange dag gaat worden)

Schooltas helaas niet gevonden. Wel een superleuk winkeltje (Cath Kidston) met (natuurlijk) quilts als decoratie.

Tent als designwall

Vorige vakantie gebruikte ik de tent van de jongens ook als designwall voor de 16000-quilt.

 

Wat een verschil met dit jaar. De deuropening is nu te klein om de quilt tegenaan te leggen. De achterkant lukt wel.

Wat maak je veel vooruitgang in een jaar. Er zijn nu 5365 aan de grote lap. Nog een foto van dichtbij, want in het zonnetje komen de kleuren je tegemoet stralen. Wat is dit toch een mooi project.

Vakantieherinnering: London

Een bezoekje aan de hoofdstad kon natuurlijk niet ontbreken. De rode bussen wilden we ook wel in het echt zien!

Een wandeling langs alle hoogtepunten. Dochterlief wilde de Big Ben graag in het echt zien en jongste zoon de mannen met berenmuts.

 

 

En hoewel we niet naar binnen zijn gegaan, was de gevel van Royal academy of Arts voor mij een foto waard:

 

Dat was nog eens een grote lappendeken.

 

 

Vakantieherinnering: Lady sew and sew (2)

In de foto van het stapeltje van gisteren miste een lapje. Dat namelijk direct gebruikt om te versnijden voor de 16000-hexagonnenquilt.
Eventjes behelpen, want ik heb wel het snijmes en mat wel meegenomen, maar heb de lineaal thuis laten liggen. Gelukkig hoeven de vierkantjes niet super-preciues gesneden te worden.

 

Dochterlief vind het maar zonde. Zulke mooie lapjes ga je toch niet versnijden, die moet je juist bewaren! Zou het aaien van lapjes besmettelijk  of erfelijk overdraagbaar zijn?

 

Speeltuin

Nu de stofjes van de mysteriequilt gesorteerd zijn, kan ik ook de patroontjes overnemen op kopieerpapier-verpakking. Het is een speeltoestel deze keer.

Kopieerpapier hebben we genoeg op het werk en voor de vakantie heb ik nog een wikkel kunnen redden van de papierbak. Kopieerpapier-wikkel blijft goed plakken als een post-it op de stof.
Op school kan ik op A3 kopieren, maar nu het vakantie is, koet het in stukjes thuis.

Zal ik nog een Quiltmania kopen, zodat ik de juiste volgorde aanhoud of durf ik het nu zelf aan? Had ik het blad nu toch maar uit de quiltwinkel in Engeland meegenomen...